نظریه پزشکی بر روی کوه نوردی

  

ازنظر پزشکی ، کوهنوردی از رشته های مهم ورزشی است که درتنظیم اعمال تمام اعضای داخلی بدن انسان ، ازجمله قلب ، مغز ،دستگاه گوارش ، عضلات و استخوان ها دخالت عمده دارد و نقش پیشگیری و درمانی بسیار شایسته و شایانی بر عهده دارد

زیرا در جریان کوهنوردی میزان خون موجود درعضلات تا 20 برابر بیشتر شده و مویرگ های خونی که در جریان استراحت فقط به مقدار 15 درصد باز و فعال هستند هنگام کوهنوردی به بیش از 95 درصد می رسدو در نتیجه انتقال مواد غذایی ضروری بدن با شتابی بیشتر و باکیفیتی سودمندتر به نقاط مختلف بدن می رسند زیرا در جریان کوهنوردی از اعصاب سمپاتیک هورمانهای اپی نفرین و نوراپی نفرین بیشتری ترشح شده و به همراه مواد دیگری چون استیل کولین و آدنوزین تری فسفات در گشادی و پرخونی عروق مربوطه دخالت بسزایی دارند . هم چنین میزان برون ده قلبی و فشارخون شریانی نیز افزایش یافته و از این طریق می تواند جریان خون مغز و احشاء داخلی بدن و عضلات را به بهترین وجهی تامین سازد .

هر چه به طرف ارتفاعات بالاتری می رویم چون فشار هوا و اکسی‍‍‍‍‍‍‍ژن هوا کمترمی شود ،نوعی هیپوکسی و کمبود اکسیژن رخ می دهد وبدن انسان به طور طبیعی برای جبران خستگی و تنگی نفس ، هورمونی به نام اریتروپویی تین را از طریق کلیه ها ترشح ساخته و از آنجا به سمت مغز استخوان رفته ومقدار خونسازی گلبول های قرمز راافزایش می دهد تا از این طرق کاهش انتقال اکسیژن را جبران کند.

درنتیجه در ارتفاعات مقدار هموگلوبین و هماتوکریت وبه طور کلی غلظت خونی افزایش یافته و مقدارظرفیت انتشاری وتهویه ریه ها نیز زیادتر می شود یعنی میزان هموگلوبین از 14 به 20 گرم درصد و میزان هماتوکریت از 44 درصد به 60 درصد می رسد. 

هنگام کوهنوردی متابولیسم مواد شناور در خون از جمله قند ، کلسترول ،پروتئین ها و اسید اوریک به بهترین وجهی صورت می گیرد و درنتیجه در درمان بیماری های تصلب شرائین ، فشار خون ، سکته های قلبی و مغزی ، افزایش کلسترول و تری گلیسرید خون ،بیماری دیابت ، به ویژه افراد مبتلا به بیماری نقرس که کریستالهای اسید اوریک در مفاصل و تاندولهای آنها رسوب کرده ،مفید است .

با گردشهای منظم در کوهستانها مقادیر چربی زاید بدن از زیرپوست ها واحشاء آب شده و درنتیجه شخص به عوارض قلبی و عروقی مبتلا نمی شود زیرا هنگام کوهنوردی میزان ضربان قلب از 72 به 120 و میزان شمارش تنفسی از 17 به 34 بار در دقیقه رسیده و پمپاژ و برون ده قلبی نیز افزایش یافته و مجرای رگ از پلاک ها و رسوبات چربی شسته و تمیزشده و سوخت و ساز سلولی با خونی سرشار از اکسیژن صورت می گیرد.